მსოფლიო წარღვნის პირველ უღრუბლო დღეს ღვთისმოშიშმა ნოემ მიჰმართა თავისი მზერა მზისკენ და დაინახა აისის სხივებში მობანავე თოვლიანი ზედაპირი. ეს იყო არარატის მთის მწვერვალი.

იქითკენ მოაბრუნა ნოემ თავისი კიდობანი და გემი მგზავრებითერთ თოვლიან მწვერვალს მიადგა. ორმოცდაათი დღე ირგვლივ მხოლოდ უკიდეგანო ოკეანე გადაშლილიყო, მაგრამ, აი წყალმა თითკოს უკან დაიხია და ქვემოდ გამოჩნდა ნანატრი ხმელეთი.  ნოეს თანამგზავრთაგან ერთ-ერთმა გამოიხედა კიდობანიდან და დაიყვირა: “ერევა ანდ!” – რაც ნიშნავს “იქ მოსჩანს!”. ნოე თავის ოჯახთან ერთადდაეშვა მთიდან და ქვიანი ბილიქით გაემართა იმ ადგილასაკენ, რაც “იქ მოსჩანს”. მათ მზერას გასაოცარი ხედი შეეგება – ეს იყო მწვანე დაბლობი, რომელიც მზის ოქროს სხივებში ლივლივებდა. ბალახი ახალი სიცოცხლის მოლოდინში ბიბინებდა. და პირველი, რაც ნოემ გააკეთა, როგორც კი ფეხი დადგა მიწაზე – მან იქ დარგო ვაზი.

უცებ გაიარეს ასწლეულებმა და ამ წარმტაც დაბლობზე, სომხეთში, არარატის მთის ძირში გაჩნდა მსოფლიოს ერთ-ერთი ყველაზე საოცარი ქალაქი – ერევანი. ქალაქი, რომელიც თვით დიდ რომზე უფრო ადრე დაიბადა. ქალაქი, რომელიც დღესაც ყვავის და სასიამოვნო სურნელს აფრთქვევს არარატის ფრთის სიახლოვეს, როგორც ულამაზესი კეკლუტი თავის ბაღში, რომელსაც გოლიათი დარაჯები იცავენ.

სომხეთი